Opinia w przedmiocie oceny zgodności definicji nadawania, reemisji i wprowadzenia bezpośredniego zawartych w ustawie o zmianie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i innych ustaw (druk 111) z przepisami dyrektywy sat-cab II oraz zasadności propozycji zmian w tym zakresie
Wnioski z opinii kształtują się następująco:
- Definicje pojęć nadawania, reemisji oraz wprowadzenia bezpośredniego w Ustawie o zmianie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ustawy o ochronie baz danych oraz ustawy o zbiorowym zarządzaniu prawami autorskimi i prawami pokrewnymi (druk 111), a także propozycje ich modyfikacji przedstawione przez Biuro Legislacyjne Senatu, nie prowadzą do niezgodności z prawem UE. W szczególności, do niezgodności takiej nie prowadzi projektowana definicja bezpośredniego wprowadzenia nakierowana na tzw. właściwe wprowadzenie bezpośrednie. Wynika to m.in. stąd, że wprowadzenie niewłaściwe nie jest przedmiotem regulacji dyrektywy sat-cab II. Różnica w brzmieniu definicji tylko wtedy może uzasadniać zarzut niezgodności z dyrektywą, gdy w powiązaniu z przepisami, do których definicja się odnosi nie doszłoby do zapewniania realizacji celów prawodawcy unijnego. Nic takiego nie ma w niniejszej sprawie miejsca.
- Przyjęte w Ustawie definicje, w tym w szczególności zawarcie w odniesieniu do wprowadzenia bezpośredniego celu przesyłu, są uzasadnione koncepcją wpisania bezpośredniego wprowadzenia do polskiej ustawy z wykorzystaniem pól eksploatacji nadawania i reemisji. Koncepcja ta jest trafna, realizuje bowiem cel dyrektywy zachowując siatkę pojęciową polskiej ustawy i unikając niepotrzebnych komplikacji teoretycznych i praktycznych.
- Powiązanie z nadawaniem i reemisją nie jest sprzeczne z dyrektywą, ta bowiem wymaga jedynie przyjęcia, że chodzi o wspólny akt publicznego komunikowania, co jest na gruncie prawa UE pojęciem szerszym, obejmującym zarówno nadawanie jak i reemisję.
- Definicja wprowadzenia bezpośredniego niezawierająca odniesienia do celu przesyłu nie tylko odchodzi od przyjętej przez projektodawców koncepcji implementacji, ale sama naraża się (w zestawieniu z proponowaną definicją nadawania) na zarzut niespójności z prawem UE, ponieważ prowadziłaby do uznania za nadawanie przesyłu, który nie byłby nawet w zamiarze kierowany do publiczności, co jest niezgodne z istotną rozpowszechnienia.
Pełna treść opinii dra Tomasza Targosza dostępna jest w pliku poniżej.